Column,Slider COLUMN: ‘Geef mij maar een potje amateurvoetbal, waar misschien de kneuterigheid overheerst’

COLUMN: ‘Geef mij maar een potje amateurvoetbal, waar misschien de kneuterigheid overheerst’



Clubs die worden overgenomen door rijke Russen, Sjeiks uit Quatar, Aziaten met teveel geld. Het wordt eerder een gewoonte dan speciaal.

Investeren in een club waar geld mee verdient moet worden. Spelers worden verkocht tegen grote sommen geld en ontvangen salarissen per week/maand wat de gewone burger in zijn hele leven niet eens zal verdienen. Voetbal is hot voor de rijken.

PSG heeft het stadion een kwaliteitsimpuls gegeven voor de sponsoren. Nieuwe zalen, waar je heerlijk kunt eten, de lekkerste gerechten, zakelijke bondgenoten kunt ontmoeten. Een mooie rode loper, veel obers, etc. De eigenaar (neef van een sjeik) is er trots op.

En voor de supporters? Helaas, gewoon nog prijzige kleffe broodjes en dure frisdrank. Duurder dan ooit en dan zit je nog niet eens op je plek. Over je plek gesproken. De prijs voor een ticket is de hoogte in gegaan. Net heeft Ajax ook de prijzen van seizoenskaarten  voor verschillende vakken drastisch verhoogd. Niet met een paar euro (inflatiecorrectie) maar voor sommige vakken tientallen euro’s. De gewone man wordt het stadion uitgejaagd. Het geld moet toch nog ergens vandaan komen. Lang leve de supporter. Voetbal bezoeken is straks niet meer voor iedereen die supporter is, maar voor de rijkere mensen die kijken alsof ze in een bioscoop zitten.

Fenomeen

Een voetbalclub is een fenomeen waar jij je mee kunt identificeren. Kun jij je nog identificeren met jouw favoriete club? Voel jij je nog welkom, of voel jij je onderdeel uit maken van de marketingmachine uit Rusland, Quatar of Azie?

Is er in het voetbal nog wel plaats voor die verbondenheid? Nou, die is er zeker en ook nog wel bij de professionele clubs, echter wel steeds minder. Laat ik het zo stellen, op het allerhoogste niveau wordt het wel minder. Voordeel is dat hoe lager het niveau, hoe meer verbondenheid/identiteit er is. In eerste aanleg is het pakket voetbal beleven als een fan bij een amateurwedstrijd gelijk aan die van een professionele wedstrijd.  Je reist naar de accommodatie, je ziet een wedstrijd en na de wedstrijd ga je naar huis. Maar er is wel degelijk een verschil.

In het amateurvoetbal kun je nog gratis (tot en met de 3e klasse) toeschouwer zijn voor een mooie pot voetbal. Kun je met gewoon geld, dus geen muntjes, iets te drinken en te eten kopen voor een redelijke prijs. Fans kunnen gewoon door elkaar staan op het complex. Jaja, ik weet het, ook bij hele speciale amateurwedstrijden worden supporters gescheiden. Echter is dat maar een klein aantal op het geheel aantal wedstrijden.

Aanzien niet waard

Het voetbal zal in eerste aanleg minder zijn dan bij de professionele collega’s, maar dat wil niet zeggen dat de wedstrijden minder spannend of vermakelijk zijn. Overigens, ook op het hoogste niveau zijn er teveel wedstrijden die het aanzien niet waard zijn.  Maar ja, je blijft dan toch maar zitten omdat je er veel geld voor betaald hebt. Is het bij een amateurpotje niets, dan ga je lekker de kantine in of lekker naar huis. Geen schuldgevoel.

Na de wedstrijd altijd nog tijd en ruimte en vrije toegang om op het complex de 3e helft in te gaan. Gewoon in een kantine, waar de vele discussies over de wedstrijd en het voetbal in het algemeen losbarsten. Sommige kantines hebben een groot scherm of een televisie waar de grote broer Profvoetbal te zien is.

Eigenlijk krijg je voor je ticket bij een amateurwedstrijd veel meer terug dan bij een professionele wedstrijd. Tja, doellijntechnologie en een herhaling zul je niet zien, maar is dat nodig? Wel bij de professionele wedstrijden waar er veel meer geld omgaat. Messi’s en Ronaldo’s zijn ook heel speciaal en zie je niet op de amateurvelden. Maar die zie je ook niet overal bij de professionals. Nee, geef mij maar een potje amateurvoetbal op zaterdag en/of zondag, waar misschien de kneuterigheid overheerst, maar waar ik mij nog wel mee kan identificeren.

R. Bloemkolk