Column,Nieuws,Slider COLUMN: Appie, je bent en blijft een klein baasje

COLUMN: Appie, je bent en blijft een klein baasje



De shock, de verbijstering, de verbazing, kippenvel en de stilte. Ik lees het artikel nog eens en terwijl mijn ogen van links naar rechts gaan, staan mijn haren van top tot teen rechtop. Kippenvel. ‘Blijvende hersenschade bij Abdelhak Nouri’. Ik heb het artikel uitgelezen en scroll naar zijn foto. Kijk hem aan en doe dat een minuut lang.

Foto: ProShots

Het ene moment dwarrel je nog rond als een straatvoetballertje over het veld en even later lig je op de grond omdat je hart gek begint te doen. Dat straatvoetballertje, die altijd als eerste werd gekozen met teams maken op het pleintje, lag daar zonder zich te verroeren. Blessure? Verstapt? Of toch erger? Tong ingeslikt? Of… Verder, of beter gezegd erger, wil je niet denken. Toch gebeurde dat toen ook de dokters en het ambulance personeel over hem heen bogen.

Cliché-matig, maar de secondes die uren duurden resteerden. Het beeld van trainer Marcel Keizer, die ‘Appie’ een jaar eerder nog een seizoen onder zijn hoeden had bij Jong Ajax, in tranen maakt het allemaal nog erger. Niet alleen het beeld van Keizer, maar ook de spelers en de fans doorboren je lichaam. Het is een bevestiging dat het niet goed zit.

Inmiddels, vijf dagen later blijkt het inderdaad goed mis te zijn. Ondanks de positieve berichten komt diezelfde brok van zaterdagmiddag weer terug in mijn keel: ‘Blijvende hersenschade voor Nouri’. Ik leg mijn werk neer en doe mijn koptelefoon af. Elk haartje op mijn lichaam staat overeind.

‘Blijvende hersenschade’…

Pas 20 jaar…

Zó talentvol…

Zo’n fijn straatvoetballertje met een prachtige toekomst…

Er spookt van alles door mijn hoofd. Minuten lang kijk ik naar mijn scherm met het verschrikkelijke nieuws voor me.

Het maakt niet uit welke club je support, welke sport je ook beoefent, waar je vandaan komt en of je nou een voetballer liefhebber bent of niet. Dit raakt iedereen! Jong, oud, dik, dun, lang, klein. Dit gaat door merg en been. Ik ben 27 jaar, maar ‘Appie’ was pas 20 jaar. Dat straatvoetballertje had een gouden toekomst voor zich liggen en alles moest daar voor wijken.

Schijntrap

Denkend aan de Bronzen Stier die ergens op zijn kamer in Amsterdam Geuzenveld staat, de prijs van beste speler van de Jupiler League seizoen 2016/2017, denkend aan het beeld dat Abdel tijdens zijn debuut tegen Willem II ‘alsjeblieft’ zegt tegen Lasse Schöne om een vrije trap te nemen en ‘m vervolgens raak schiet, denkend aan de schijntrap die hij uitvoert bij zijn tegenstander in de Youth League tegen Spartak Moskou, maar vooral denkend aan zijn familie en vriendenkring op dit moment.

Tuurlijk is dit een jongen van de club Ajax Amsterdam en dat zal altijd zo blijven. Maar zijn ouders zien vooral hun 20-jarige zoon in een ziekenhuisbed liggen. Hun zoon die ze al 20 jaar liefde geven en andersom. En terwijl ik dit schrijf gaan mijn haren weer rechtover eind staan.

Vaak zie ik berichten onder een artikel van Nouri staan: ‘Ik als Feyenoorder’ of ‘Ik als PSV’er’ of als ‘Ik als fan van Bal op het Dak’… Wat maakt het in hemelsnaam uit voor welke club je nu bent?! Welke club je nu ook support, dit is totaal niet van toepassing. Wat wel van toepassing is, is dat Nouri nooit meer de oude wordt. En dan blijkt dat voetbal slechts een bijzaak in het leven is. Ja, ik ben ook een Feyenoorder, maar dat doet er totaal niet toe. Ik vind het verschrikkelijk en leef enorm met hem en zijn familie mee; ik wens dit kleine baasje het allerbeste. Je clubkeuze staat hier mijlen, mijlen ver vandaan.

Het blijkt maar weer dat het met iedereen kan gebeuren. Al heb je zo’n goede, gezonde en professionele levensstijl, het maakt niet uit. En dat is toch wel angstaanjagend.

Abdelhak ‘Appie’ Nouri, voor mij ben en blijf je een kleine baas. Je blijft voor mij dat kleine kereltje met die straatvoetbal acties op het veld en een geweldige mentaliteit. Familie, vrienden en iedereen eromheen enorm veel sterkte toegewenst. Ook ik leef met jullie mee.

#PrayForAppie

– Daniël